به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی موزه ملی قرآن کریم، اعظم صفی پور پژوهشگر تاریخ ایران، گفت: «واژه‌ی \"اسطوره\" در زبان پارسی واژه‌ای است برگرفته از زبان عربی، \"الاسطوره\" و \"الاساطیره\" که در زبان عرب به معنای روایت و حدیثی است که اصلی ندارد.»
او افزود: «میتولوژی یا اسطوره شناسی به عنوان یکی از شاخه های انسان شناسی فرهنگی از دیرباز مورد توجه تاریخ نگاران و مردم شناسان بوده است هر چند دانش اساطیر ریشه در سده های سوم و دوم پیش از میلاد دارد، اما در واقع اسطوره شناسی از آغاز سده 18 م. توسط ویکو (Vico)، دانشمند ایتالیایی که اکنون پیشرو قوم شناسان و پژوهندگان جوامع باستانی شمرده می شود، مورد مطالعه قرار گرفت.»
صفی پور گفت: «تاریخچه اسطوره شناسی در ایران پیشینه اش به راستی با تاریخ هفتاد سال مردم شناسی در ایران گره خورده و نخستین پژوهش های اسطوره شناختی و پژوهش در افسانه ها از اوایل سده چهاردهم هجری شمسی آغاز شده است.»
او بیان کرد: «در ایران معاصر، پس از هفتاد سال پژوهش میدانی و نظری در عرصه مردم شناسی، کوشش های پراکنده ای در طرح مباحث غیر مستقیم و بی واسطه اسطوره شناسی، به ویژه اسطوره شناسی ایرانی به عمل آمد که در خور توجه است. »
این پژوهشگر تاریخ ایران عنوان کرد:« هر چند در ایران، پژوهش های اسطوره شناختی آن دیرینگی و پیشینه لازم را ندارد و دانشی نوپاست، اما آنچه در خور ستایش است، این است که تلاش ایرانیان در شناخت این قلمرو پژوهشی سیصد ساله ی غرب چشمگیر و بسیار ارزشمند است.»
انتهای پیام/
